کد مطلب:270740 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:136

چرا مأیوس نباشیم
این گروه كه عوامل بازدارنده و تعلقات دنیوی آن ها را بازداشته و وادار به ادبار شده اند، چه بسا كه باتزلزل در یك جهت ولنگ شدن یك پا و سست شدن یكی از پایه های اعتقادی و از دست دادن صبر، با ثبات پای دیگر كه معرفت و باور است، به دعوت جواب مثبت دهند. و امید است كه آن ها با بلاهایی كه دلبستگی آن ها را از دنیا بر می كَنَد، با هر دو پا برگردند و صبر را پیشه كنند.

«فان المدبر عسی ان تزّل به احدی قائمتیه و تثبت الاخری فترجعا حتی تثبتا جمیعا».

«ای بسا كه یك پای او بلغزد و پای دیگر برجای ثابت ماند و پس از چندی به جای خود برگردد و هر دو [در راه حق] ثابت قدم شوند».

طمع نداشتن و مأیوس نبودن از این دو گروه با معرفت به این حقیقت سامان می یابد كه خط هدایت كه از آدم شروع شده، بعد از خاتم با آل محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) ادامه دارد و آن ها به آمال و آرزوها پاسخ می دهند و با آن ها كاركردهای ما به كمال می رسد. این چنین نیست كه اگر اكثریتی روی نیاوردند وكثیری مدبر شدند، خط هدایت، متوقف شود و برای آن ها كه حركت و رفتن را انتخاب كرده اند، راه و صراطی نباشد، زیرا:

«الا ان مثل آل محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) كمثل نجوم السماء، اذا خوی نجم، طلع نجم فكأنّكم قد تكاملت من اللّه فیكم الصنائع، وأراكم ما كنتم تأملون...».

«بدانید كه آل محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) همانند ستارگان آسمان اند كه چون ستاره ای غروب كند، ستاره دیگر طلوع كند. گویی خداوند نیكی های خود را در حقّ شما [باخاندان پیامبر] به كمال رسانیده است و آنچه را كه در آرزویش می بودید به شما نشان داده است».